Sorglegt að sjá og heyra

Það er auðséð að mikil alvara er yfir ýmsum þingmönnum á þessum dögum. Sumir þeirra geta varla varist tárum yfir þeim dapurlegu örlögum sem þeir sjá leidd yfir þjóðina án þess þeir fái rönd við reist. Ég leit inn á rás Alþingis og þá kom í ræðustól Eygló Harðardóttir og lýsti með orðum og yfirbragði djúpri hryggð. Eins var þingflokksformaður Sjálfstæðismanna Illugi Gunnarsson með alvarlegasta bragði og sést samt aldrei með nein flírulæti í ræðustól. Það hlýtur líka að vera þungbært hlutskipti að sitja á þingi og eiga aðild að afgreiðslu Icesavemálsins við þessar aðstæður. Forystufólk ríkisstjórnarinnar hefur af ljósum og leyndum ástæðum bundist fyrirliggjandi lausn Icesavemálsins og meðreiðarfólk þeirra flest á þingi svosem múlbundið orðið í málinu. Ónóg umfjöllun í fjárlaganefnd leiddi til ófrjórrar annarar umræðu og nú sitja menn frammi fyrir því þar að koma því aftur í viðunandi mynd fyrir þingið. Það er þó alls óvíst að það takist.

Ömurleiki málsins hefur aldrei verið átakanlegri og á því miður vel við skammdegið yfir landinu nú. En það birtir á ný í náttúrunni fyrir skikkan Skaparans en yfir Icesave mun seint verða bjart. Ljóss er þörf. Ljóss nýrrar nálgunar. Því eins og málin standa  núna er vandséð hvort verra er að samþykkja eins og lagt er til ellegar láta draga þá sem sök eiga eða ábyrgð fyrir dóm.