Dómsdagur

Mánudagurinn 12. apríl er dómsdagur á Íslandi. Þá verða sum okkar fyrir sakbendingu meðan önnur ganga hlæjandi frá dómi. Davíð Oddson er farinn úr landi eins og fordæmi eru meðal þjóðhöfðingja í bananalýðveldunum enda sagt í fréttum að víða á þessum 9000 síðum muni hans getið. Hann veit um þetta enda fengið, í krafti andmælaréttar, að sjá það sem um hann er ritað í skýrsluna. Hann hefur verið mikilvirkur í stjórnmálum allt frá því hann ruddist í sæti formanns Sjálfstæðisflokksins. Þorsteinn Pálsson sem var þar fyrir siglir lygnan sjó og nýtur virðingar langt út fyrir flokk sinn. Já, ólíkt höfumst við að. Davíð hefur rutt brautir fyrir frelsi og á þakkir fyrir það, en ábyrðin gleymdist og dómgreindin brast. Ingibjörg Sólrún gengur þegar fegin frá dómi og má unna henni þess eftir þann eld sem hún hefur gengið í gegnum, og fleiri fara í hennar spor, etv fleiri en það eiga skilið. Höfum samt ekki áhyggjur af þeim um sinn. Hugsum um þau sem fá sakbendingu. Reynum að treysta saksóknar- og dómskerfinu fyrir þeim og tökum eftir hvernig þau ganga að dómi sínum. Þau sem iðrast kunna og gera hreint fyrir sínum dyrum skulum við virða fyrir það og færa til málsbóta. Þau sem hins vegar enga iðrun sýna og kenna öðrum um munu áfram verða virðingarlaus meðal okkar og ekki geta átt samfélag við heiðarlegt fólk.

En ég hugsa sérstaklega um stjórnmálaflokkana. Þeir bera mis óhreinan skjöld í þess máli. VG hefur bent á sinn "hreina" skjöld enallir á flekkaðan skjöld Sjálfstæðismanna. Sannarlega er valurinn orðinn fjaðrafár og óvíst hvenær hann verður fleygur á ný; alla vega ekki fyrr en þess sér stað í flokksamþykktum hans að hann hafi dregið lærdóm af hruninu og mótað nýja stefnu sem tekur á ágöllunum í kerfi frjálshyggjunnar. (Ég velti fyrir mér hvort minnkandi áhugi fokksins á málefnum kirkju og kristni í landinu fari saman við villuráf hans og skipbrot.) Framsóknarmenn eru í tilraunastarfsemi um það að móta ný tök á stjórnmálunum og sýna til þess góðan vilja, en skuggi Halldórs Ásgrímssonar og kóna hans hvílir enn yfir meðan hann hefur sjálfur ekki stigið fram og játað mistök sín. Hann gæti byrjað á stuðninginum við Íraksstríðið. En Samfylkingin er sá ábyrgðaraðili sem er enn við völd og getur eitthvað gert og margt sem hún nyti stuðnings VG við en hefur látið sér lítið nægja í þeim efnum. Hún er flokkurinn sem hefði haft tækifæri til að koma fram nýhugsun með krafti en í staðinn að mestu reitt fram gamlar uppskriftir með hálfvelgju. Mér finnst ábyrgð þess flokks mikil. Meiri en flestra, en krafturinn þar hefur farið í tóm mál. Mér er annt um Evrópusambandsaðild og er ekki skemmt yfir því hvernig það mál er statt og keyrt fram í ótíma án ítarlegs undirbúnings. Það hefði verið betra að það hefði komið fram í kjölfar Icesave samninganna. Og um þá: Skelfilegar eru ófarir þessara tveggja flokka í því efni, eins sjálfsagt og það nú var að um það efni hefði verið samvinna allra flokka allan tímann.

Sem sagt eg  ég og fleiri horfum langleit á Samfylkinguna og hvernig hún er að klúðra sögulegu tækifæri sínu. Hún birtist sem kerfisfokkur gamalla óljósra hugsjóna. Gunnfánarnir: Frelsi, jafnrétti og bræðralag standa hver í sína áttina og eru upplitaðir, eins fínir og þeir voru nú þegar þeir voru hafnir á loft 1748; engin nýhugsun, engin dirfska, enginn ábyrgð. Sorglegt!