Bullið um Þjóðkirkjuna

Núna er í loftinu þátturinn Í vikulokin á ruv1. Þar heldur áfram umræðan um klámhögg Sigríðar Ingu og áhugamenn eru að reyna að snúa því á Þjóðkirkjuna og taka undir með henni. Er útilokað að koma því inn í hausinn á fólki að Þjóðkirkjan er ekki ríkisstofnun og ríkið ráðstafar ekki fjármunum hennar. Það gerir hún sjálf! Þjóðkirkjan er almannahreyfing og hefur tekjustofna sem byggjast í aðalatriðum á afgjaldi af eignum sem ríkið hefur tekið til ráðstöfunar, líkt og um þjóðnýtingu væri að ræða og fyrir slíkt kemur ævinlega endurgjald. Það eru laun starfmanna Þjóðkirkjunnar. Sóknargjöldin eru félagsgjöld sem ríkið innheimtir og hefur haft smekk til að taka 40% "innheimtugjald" af í eigin vasa. Annað eru framlög úr ríkissjóði líkt og margar aðrar fjöldahreyfingar sem sinna almannaþjónustu fá. Þær ráðstafanir sem þetta fyrirkomulag byggist á eru allar gerðar af stjórnvöldunum og flestar af frumkvæði þeirra og allar með ágreiningslitlu samþykki Alþingis. Stjórnmálamenn og fjölmiðlamenn sem ekki geta talað út frá þessum staðreyndum ættu að láta málið órætt.

Nýja stjórnarskrá núna.

Mér líkar ekki hvernig Alþingi hefur tekið á stjórnarskrármálinu!
Ég ætla því að taka það úr höndum þess uppúr hádeginu þann 20. október næstkomandi og hafa það í eina mínútu en skila því svo aftur í sömu hendur með þeim skilaboðum að það vinni sitt verk á stjórnarskrárfrumvarpinu snöfurmannlega, af ábyrgð og með bestu manna yfirsýn.
Ef við verðum mörg sem samþykkjum að á frumvarpi Stjórnlagaráðs verði byggt er það áskorun á Alþingi að gera því skil eftir þess hljóðan. Ef við verðum mjög mörg þá duga því engin undanbrögð lengur að það taki sinn lögmælta þátt í að setja þjóðinni stjórnarskrá.
Dugleysi Alþingis í þessu efni er dapurlegt og metnaðarleysið grátlegt. Í 68 ár hefur verkið verið á dagskrá og væri í sjálfu sér alger ómerking á Alþingi ef mannréttindakaflinn hefði ekki orðið til á hálfrar aldar afmæli hennar. Nær allur atbeini þingsins er dæmi um klaufaskap og einurðarleysi.
Spurningarnar á atkvæðaseðlinum eru að nokkru dæmi um sleifarlag. En grundvallarspurningin er klár og það dugir mér til þess að koma vilja mínum til skila. Hún er milljónarspurningin! Ég brenn í skinninu að svara henni!
Lofsvert er hins vegar það starf sem Þjóðfundur, Stjórnlaganefnd og Stjórnlagaráð hafa unnið svo langt sem það getur náð. Það er þannig til orðið að ekki er annað hægt að virða það frumvarp sem fyrir liggur. En það þarfnast ákveðinnar yfirvegunnar, rannsóknar og ábyrgðar sem aðeins Alþingi getur staðið undir.
Nú ætla ég að skora á fólkið í landinu að koma með mér á kjörstað 20. október og segja þingmönnum fyrir verkum. Þeir eru í vinnu hjá okkur og eiga að vinna sitt verk eftir okkar forsögn.
Nýja stjórnarskrá eftir fyrirsögn Stjórnlagaráðs, fyrir vorið, takk fyrir. Við bíðum ekki lengur!

Eftir vantrauststillögu

Naumara gat það varla verið! Lagast kannski þegar Sif og Guðmundur Steingrímsson verða komin í Samfylkinguna. Vg eru hins vegar klofin í herðar niður og áhugavert að spá í hvorar áttir helmingarnir falla. Er ekki rétt að Ásmundur fari í bændaflokkinn og bæti þeim þannig skaðann? Lilja gæti slegið sig saman með Hreyfingunni og væri þeim þannig bættur Þráinn. Atli passar hvergi lengur. Hins vegar væri kannski eðlilegt að allir kettirnir í Vg settu saman nýjan flokk og þá gæti mögulega restin farið heim til félagshyggjufólksins lærdóminum ríkari á að það þarf að afla fjár fyrir velferðina og jafnfram eflt þann flokk í umhverfismálum. Þeim veitti ekki af því.Það er gaman að horfa á framþróun sápunnar en varla hægt að missa af neinum þætti því núna eru hlutirnir að ske. Þetta er ekki í alvöru, er það nokkuð?

Vantraust á ríkisstjórnina

Það er í hæsta máta eðlilegt að fram komi vantrauststillaga á Alþingi á þessa ríkisstjórn. Svo margt hefur borið við að undanförnu og margt komið fram að rétt er að til atkvæðagreiðslu verði efnt og kannað hvort hún nýtur enn stuðnings. Stjórnin sem hefur unnið af eindæma þráa við að koma okkur áfram í hafvillum kreppuára hefur misst kúrsinn og það sem verra er að hefðu menn grun um stefnuna þá miðar ekki neitt.Fólk og fyrirtæki reyna að bjarga sér og vesöld krónunnar veldur því að útflutningsgreinarnar skila mörgum krónum í þjóðarbúið eins og er. En hvorki fólkið né fyrirtækin tolla hér, enda kalla menn á að viðnám sé veitt. Um sókn þora menn ekki að tala. En það er það sem við þurfum. Vinstri græn halda öllu í krampataki sínu, að sínu leyti lík bátsmanni sem hamast við að ausa lekan bát í stað þess að þétta hann og reyna að koma á hann ferð að áfangastað. Samfylkingin er lánleysið uppmálað við þessar aðstæður og Össur verður að Donkíkóta með EU umsókn sína. (Hún mun seinna verða tímabær en ekki við þær aðstæður sem við búum við núna.)Nei, við verðum að kjósa nýtt þing, kalla fram farsælli ferðaáætlun og afhenda nýtt umboð til leiðsagnar á fast land fyrir þjóðina. Það er allt í lagi að kjósa. Við ræðum pólitík alla daga hvort eð er og það tekur augnablik að skjótast á kjörstað. Kjósum meðan sól hækkar enn á lofti!

Það þarf að klára þetta.

Ég er búinn að kjósa og sagði JÁ. Allt fannst mér bjóða það. Þó urðu þeir Ragnar Hall og Jesús til að setja í mig sannfæringuna. Fyrst Jesús því hann sagði: Þegar þú ferð með andstæðingi þínum fyrir yfirvald, þá kostaðu kapps um það á leiðinni að ná sáttum við hann... Lúk 12:58 Ragnar sagði það sama og taldi engan vanheiður af því að sættast á mál þó manni finndist að rétturinn væri manns megin. Að sættast á mál er líka dæmi um samskiptahæfni. (Fer að vísu eftir niðurstöðunni.) Málalok er líka góður áfangi.

Segjum því JÁ og höldum áfram að vinna okkur út úr kreppunni.

Ísafjörður skal standa!

Sú aðför að byggðum lands sem fjárlagafrumvarpið fyrir 2011 boðar er einsdæmi.

Róinn hefur verið lífróður á undanförnum áratugum að verja byggðirnar á landsbyggðinni og ótrúlegt framtak hefur birst í þeirri baráttu. Framfarir hafa orðið miklar í nýtingu sjávarfla. Nýjar atvinnugreinar hafa verið teknar upp. Þjónusta hefur verið efld og byggð upp. Menntunartækifæri efld osfrv. Þetta hefur tekist þrátt fyrir að teknar hafa verið ákvarðnir á æðstu stöðum sem hafa haft alvarlegar afleiðingar fyrir margar byggðirnar. 

Alþingi lögleiddi á sínum tíma kvótaframsal með þeim hætti að víða varð þurrð á lífsbjörginni, og nú er upp á þetta boðið! Öll uppbyggingarstarfsemi er sett í hættu með þessum áformum. Heilbrigðisþjónustan er einn af grundvallarþáttum búsetunnar. Hingað til hafa menn beitt dirfð og hugkvæmni til þess að halda öllu gangandi þrátt fyrir niðurskurð á undanförnum árum. En nú segjum við öll: EKKI MEIR, EKKI MEIR!

Ég kannast við það úr eigin lífi að hafa valið mér búsetu eftir gæðum heilbrigðisþjónustunnar og veit að ef á verður brestur getur fylgt byggðabrestur. Þannig að ég veit að hvorki Ísfirðingar né annað dreifbýlisfólk láta þetta yfir sig ganga.

Ísafjörður er fyrir sig slíkur útvörður þar sem hann liggur við fengsæl fiskimið og siglingaleiðir Norðurhafa og er sá lykill að náttúruparadís að um hann þarf að fjalla af tilhlýðilegri ábyrgð. Menning og mannlíf, starf og saga heimta virðingu og öflugan stuðning. Hann er og staðfesta allra byggða á Vestfjörðum og þjónustan þar er landstólpi í öllum skilningi.

Við skulum hrinda þessari aðför!

Samstaðan mikil á Ísafirði

Grátleg firring

Já, það var grátlegt að upplifa í umræðunum á Alþingi í gærkvöld firringu ráðamanna sem ekki geta horfst í augu við að ráð þeirra og gerðir duga ekki til að forða óförum þjóðarinnar. Ég veit ekki hvort þeim er vorkunn að, en ég veit að öllum er það ljóst nema þeim að í óefni stefnir. Fjöldi heimila eru í rústum eða yfirgefin líkt og um náttúruhamfarir væri að ræða. Fyrirtækin falla eins dómínókubbar sem leiðir af sér aukið atvinnuleysi og boðaður er niðurkurður sem enn mun auka á vændræði heimilanna. Örvænting og reiði er að grípa um sig á ný. Mótmælin í gær boða nýjan og enn öflugri kafla í tjáningu þjóðarviljans. Friðsemd flestra ber að virða áður en vanstilltara fólk hleypir öllu í bál og brand á götunum. Stjórnvöld verða að bregðast við með afgerandi hætti þegar í þessari viku og boða nýtt prógram sem forðar heimilum og atvinnurekstri frá frekari áföllum.Helst þyrfti að ganga til kosninga á ný en varla má missa tímann sem í þær fer svo hin augljósa krafa er um ríkara samstarf stjórnmálaflokkanna á Alþingi. Það er í raun andstyggilegt að sjá þann vanþroska og hefnigirni sem birtist í því að halda Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki sem lengst frá öllum ráðum í þessum málum. Hversu margt er í lagt til að magna fjandskap og erjur þegar á öllu ríður að taka saman höndum, stilla skap sitt og skilgreina markmið og finna færar leiðir að þeim.Stjórnmálástandið er nú óþægilega líkt hrunmánuðunum. Oddvitarnir ganga fram með blöðkur einsýninnar við gagnaugun og draga hlassið út í meiri og verri ófæru. Kafan er því um að Alþingismenn snúi saman bökum myndi stjórn allra flokka til að ná fram bjargráðum sem duga og svo kjósum við í vor!

Sorglegt að sjá og heyra

Það er auðséð að mikil alvara er yfir ýmsum þingmönnum á þessum dögum. Sumir þeirra geta varla varist tárum yfir þeim dapurlegu örlögum sem þeir sjá leidd yfir þjóðina án þess þeir fái rönd við reist. Ég leit inn á rás Alþingis og þá kom í ræðustól Eygló Harðardóttir og lýsti með orðum og yfirbragði djúpri hryggð. Eins var þingflokksformaður Sjálfstæðismanna Illugi Gunnarsson með alvarlegasta bragði og sést samt aldrei með nein flírulæti í ræðustól. Það hlýtur líka að vera þungbært hlutskipti að sitja á þingi og eiga aðild að afgreiðslu Icesavemálsins við þessar aðstæður. Forystufólk ríkisstjórnarinnar hefur af ljósum og leyndum ástæðum bundist fyrirliggjandi lausn Icesavemálsins og meðreiðarfólk þeirra flest á þingi svosem múlbundið orðið í málinu. Ónóg umfjöllun í fjárlaganefnd leiddi til ófrjórrar annarar umræðu og nú sitja menn frammi fyrir því þar að koma því aftur í viðunandi mynd fyrir þingið. Það er þó alls óvíst að það takist.

Ömurleiki málsins hefur aldrei verið átakanlegri og á því miður vel við skammdegið yfir landinu nú. En það birtir á ný í náttúrunni fyrir skikkan Skaparans en yfir Icesave mun seint verða bjart. Ljóss er þörf. Ljóss nýrrar nálgunar. Því eins og málin standa  núna er vandséð hvort verra er að samþykkja eins og lagt er til ellegar láta draga þá sem sök eiga eða ábyrgð fyrir dóm.

Orka og pólitík

Ég vil árna Hönnu Birnu Kristjánsdóttur heilla sem nýr oddviti Sjálfstæðismanna borgarstjórn Reykjavíkur. Hún sýnist skelegg kona og rösk og er ekki vanþörf á styrkum handtökum og ábyrgum orðum til að Sjálfstæðismenn endurheimti traust Reykvíkinga á vinnubrögðum við stjórn borgarinnar. Hugmyndafræðin þar að lútandi stendur á gömlum merg en ýmis úrlausnarefni eru þó ný. Ekki hefur verið um það deilt að verkefni Orkuveitunnar skuli vera í almannahag og íbúar höfuðborgarsvæðisins skuli hafa beina og lýðræðislega íhlutun um reksturinn. Það er hins vegar úrlausnarefni hvernig þekking og reynsla sem skapast á vettvangi hennar megi nýtast til eflingar hér og annarstaðar í veröldinni. Hver á að hirða arð af þeirri þekkingarsköpun? Um það efni geta menn deilt en óþarfi að láta það atriði velta sér af stalli. Vinnubrögðin voru fljótfærnisleg eða ætti etv að segja full snaggaraleg fyrir pólitískt samfélag borgarstjónarinnar á sínum tíma. Guðmundur Þóroddsson fv forstjóri upplýsir ásamt öðrum um fund sem fór handaskolum og tók til umræðu málefni sem ekki voru unnin fyrir fundinn og ekki náðist að dreifa gögnum sem reyndust afdrifarík. Af þessu má læra að betra er stundum að flýta sér hægt og tími verður að gefast til umræðu. Það hentaði hins vegar ekki þeirri vinnuáætlun sem fyrir lá. Ekki þurfti þó að fara sem fór!Ég vona og treysti raunar að Sjálfstæðismenn hafi lært sína lexíu og geri ekki samsvarandi mistök í bráð. Borgarstjóraefnið er snart í tali og líklega fljótt í hugsun um leið, en vonandi engin flumbra samt og hefur lært. Það munum við kannski sjá á komandi mánuðum.Það hlýtur að vera augljóst og að mér skilst viðtekið að þekking sem skapast í fyrirtæki er jöfnum höndum eign fyrirtækisins og þeirra fagmanna sem skapa hana. Um það hafa þróast reglur og þetta er ekkert nýmæli heldur. Það er eðlilegt að Orkuveitan hagnist á þessari þekkingarmyndun og að eigendur hennar, fólkið, hagnist með lækkuðu orkuverði. Það er eitt af markmiðum rekstrarins að við fáum orku á sem lægstu verði. Vöruþróun af öðru tægi, svosem gagnaflutningur og nýting jarvarma og orku í öðrum tilgangi á að fara fram utan Orkuveitunnar. Hún getur selt ráðgjöf og tækniþekkingu, en best þó að slíkt breiðist úr fyrir fyrirtækið og þróist í sértækum verkefnum í einkageiranum. Ef einhverjir starfsmanna Orkuveitunnar vilja fara með sérþekkingu sín út fyrir fyrirtækið ætti það að vera auðvelt því varla yrði um samkeppnisrekstur að ræða. Það yrði bara til góðs svo fremi sem þess sé gætt að einhver sé eftir til að halda utanum þau verkefni sem koma eiginlegum verkefnum Orkuveitunnnar áfram.Það er því afar mikilvægt að þau verkefni sem voru tilefni stofnunar Rei og önnur lík fái framgang þrátt fyrir slysið í fyrra. Það má ekki láta ótta ráða för og hindra mikilvægar framfarir og eflingu íslenskra orkuútrásar og nýtingar.

Flóttamenn frá Írak

Í fréttum þessa daga er fjallað um mikinn flóttamannastraum frá Írak. Milljónir eru flúnar frá heimilum sínum. Mér kom nú í hug að endinn skyldi í upphafi skoða og segi enn og aftur að það er hörmulegt að Íslendingar skuli viðriðnir þetta brjálæði. Úr því svo er þá er ekki um annað að ræða  en leita enn frekar leiða til þess að létta böl þessa fólks. Meðan það er ekki að öllu leyti okkur til sæmdarauka þá skulum við ekki fipa okkur með æfingum á öðrum sviðum utanríkismála nema beinar ástæður séu til.

Ef sagan á ekki eftir að sýna ákvörðun forystumanna ríksstjórnar á sínum tíma sem það glapræði sem það nú var þá mun fleiru verða á haus snúið í þessu landi. Ég man ekki efti ógæfulegri gjörð í samkiptum Íslands við umheiminn en einmitt það leyfa að nafn Íslands á lista hinna staðföstu þjóða. Það verður ekki leiðrétt með neinu öðru móti en því að reynast bágstöddu fólki í Írak vel, svo vel að við finnum fyrir því sjálf að það taki í.